معرفی کلاس استرینگ در زبان برنامه نویسی جاوا

پس از آشنایی با انواع متغیرهای Primitive Type، حال نوبت به آشنایی با یکی از معروف ترین انواع Reference Type ها تحت عنوان String می رسد. اگر به خاطر داشته باشید در اولین برنامه ی جاوا که ایجاد کردیم عبارت In the Name of God را در یک String ذخیره ساخته سپس آن را نمایش دادیم. آنچه در String ها می توان ذخیره ساخت عبارت است از کاراکترها، کلمات، عبارات، جملات، اعداد، علائم و …  که با کنار یکدیگر قرار گرفتن یک جمله را تشکیل می دهند. چنانچه بخواهیم جمله ای را در برنامه خود داشته باشیم، راه کاری که این کار را برای ما انجام خواهد داد کلاسی از جنس String است (توجه داشته باشید که این متغیر بر خلاف دیگر متغیرها با حرف بزرگ شروع می شود.)

در حقیقت این کلاس در API زبان برنامه نویسی جاوا ایجاد شده است و ما فقط آن را فراخوانی می کنیم. از سوی دیگر، کلاس String از جنس Reference Type است. به عبارت دیگر چنانچه ما متغیری داشته باشیم که جنس آن یکی از هشت نوع Primitive Type نباشد، ما متغیری از جنس یک کلاس خواهیم داشت که نوع آن Reference Type می شود. برای روشن تر شدن این مطلب می توانیم فرض کنیم که String یک کلاس است و نامی که ما برای آن در نظر می گیریم نام شیئ ساخته شده از روی آن کلاس می باشد. به مثال زیر توجه کنید:

String myString = "My Name Is Behzad";

واژه String به یک کلاس اشاره می کند که قبلاً توسط تیم توسعه دهندگان زبان برنامه نویسی جاوا در Java API قرار داده شده است. واژه myString به منزله یک Instance یا نمونه ای از کلاس String است. در واقع myString یک Object یا شیئ است (در صورت عدم درک کامل این مسئله، به آموزش مقدمه ای بر مفهوم شیئ گرایی در زبان های برنامه نویسی مراجعه نمایید.)

حال مقدار این String را جمله My Name Is Behzad در نظر می گیریم که داخل دو علامت ” ” قرار می گیرد (لازم به ذکر است که علامت های ” ” در حین اجرا نمایش داده نخواهند شد.) یکی از ابتدایی ترین راه کارهای نمایش دادن جمله ای در محیط جاوا، به کارگیری فرمان زیر است که قبلاً با عناصر تشکیل دهنده آن آشنا شده ایم:

System.out.println();

هم اکنون برای به نمایش در آوردن مقدار String خود تحت عنوان myString می بایست کدی به این شکل داشته باشیم:

public class Test {
    public static void main(String[] args) {
        String myString = "My Name Is Behzad";
        System.out.println(myString);
    }
}

در این مرحله با اجرای فرمان Run جمله داخل ” ” در بخش کنسول نرم افزار اکلیپس به نمایش در خواهد آمد (چنانچه بخواهیم از طولانی شدن کد خود جلوگیری به عمل آوریم، به جای تعریف کردن یک Class از جنس String و اختصاص دادن یک مقدار به آن و سپس فرا خواندن String در ;()System.out.println به راحتی می توانیم جمله مد نظر خود را داخل پرانتز مقابل println بنویسیم.) به عبارت دیگر کد فوق را به شکل زیر هم می توانیم داشته باشیم:

public class Test {
    public static void main(String[] args) {
        System.out.println("My Name Is Behzad");
    }
}

در حقیقت خروجی هر دو کد یک چیز خواهد بود (با استفاده از این دو روش ما می توانیم جمله ای را در زبان جاوا به نمایش در آوریم.) دانستن نکته ای که در این جا حائز اهمیت می باشد این است که ما می توانیم چندین دستور از این نوع را پشت سر هم داشته باشیم. برای روشن تر شدن این مطلب به مثال زیر توجه کنید:

public class Test {
    public static void main(String[] args) {
        System.out.println("My Name Is Behzad");
        System.out.println("My Last Name is Moradi");
    }
}

در این مثال، ما هر دو جمله داخل ” ” را در بخش کنسول نرم افزار اکلیپس در دو خط جداگانه خواهیم دید:

در این مرحله از آموزش به راحتی خواهیم توانست تفاوت مابین دو دستور ()println و ()print را درک کنیم. در حقیقت زمانی که ما بخواهیم یک خط به اتمام برسد و دستور بعدی در خط دوم به نمایش در آید، می بایست از دستور ()println استفاده کنیم اما زمانی که بخواهیم دستورات ما در یک خط و پشت سر هم قرار گیرند، می بایست از دستور ()print استفاده کنیم. برای روشن شدن این وجه تمایز به مثال زیر توجه فرمایید:

public class Test {
    public static void main(String[] args) {
        System.out.print("My Name Is Behzad ");
        System.out.print("My Last Name is Moradi");
    }
}

خروجی این کد به شکل زیر خواهد بود:

در حقیقت از آن جا که ما دستور داده ایم که هر دو دستور یکی پس از دیگری در یک خط قرار گیرند، کنسول یک خط بیشتر نمایش نخواهد داد. همان طور که قبلاً اشاره شد علامت های ” ” در کنسول مشاهده نخواهند شد. اما زمان هایی برای ما پیش می آید که نیاز داریم کلمه ای را داخل ” ” قرار دهیم. برای این منظور می توانیم از ترکیب علامت های “\ استفاده کنیم. به مثال زیر توجه کنید:

public class Test {
    public static void main(String[] args) {
        System.out.print("I like the \"Java\" Programming Language");
    }
}

خروجی این کد به شکل زیر خواهد بود:

با این کار واژه Java داخل علامت ” ” قرار می گیرد. با استفاده از این تکنیک می توانیم برای قرار دادن یک Tab بعد از کلمه ای از t\ و همچنین فرستادن بخشی از جمله به خط بعد از n\ نیز استفاده کنیم. به عنوان مثال اگر بخواهیم دو کلمه Programming Language را به خط بعد ارسال کنیم، از دستور زیر استفاده خواهیم کرد:

public class Test {
    public static void main(String[] args) {
        System.out.print("I like the \"Java\" \nProgramming Language.");
    }
}

خروجی کد فوق به شکل زیر نمایش داده خواهد شد:

آشنایی با کانکت کردن در زبان جاوا
مفهوم Concatenation در زبان برنامه نویسی جاوا به زمانی اطلاق می گردد که ما دو چیز را به یکدیگر مرتبط می سازیم. به طور مثال زمان هایی در حین استفاده از دستورات فوق پیش می آید که ما نیاز داریم تا یک عبارت بسیار طولانی را در کنسول به نمایش در آوریم که در این صورت می بایست از علامت + که یک Operator است استفاده کنیم (در آموزش های آتی به طور مفصل پیرامون Operator ها صحبت خواهد شد.) برای روشن شدن این مطلب به مثال زیر توجه کنید:

public class Test {
    public static void main(String[] args) {
        System.out.print("I like the \"Java\" Programming Language." +
        "This language is used to create android apps.");
    }
}

در مثال فوق مشاده می شود که دو گروه از کلماتی که در کنار یکدیگر داخل ” ” قرار گرفته با استفاده از علامت + دنبال هم قرار گرفته اند (لازم به ذکر است علامت + در مورد متغیرهایی همچون int که دارای داده ای از جنس عددی هستند منجر به جمع شدن مقادیر آن متغیرها می شود اما در مورد رشته ها به این شکل است که آن ها را در کنار یکدیگر قرار می دهد.) گاهی اوقات ما نیاز داریم تا متنی از جنس رشته را در کنار دیگر متغیرها مثلاً متغیری از جنس int یا double در محیط کنسول به نمایش در آوریم. به مثال زیر توجه کنید:

public class Test {
    public static void main(String[] args) {
        int studentNumber = 12;
        int teacherNumber = 3;
        System.out.println("The number of students is " + studentNumber);
        System.out.println("The number of teachers is " + teacherNumber);
    }
}

در مثال فوق ما دو متغیر از جنس int تحت عناوین studentNumber و teacherNumber داریم که به ترتیب دارای مقادر ۱۲ و ۳ هستند. حال می خواهیم تا متغیری از جنس int را با جمله ای ترکیب کنیم. برای این منظور پس از علامت ” یک علامت + قرار داده سپس نام متغیر خود را قرار می دهیم. در حین کامپایل شدن، پس از به نمایش در آوردن رشته در محیط کنسول، علامت + مقدار عددی متغیر int را به متن اضافه می کند. در واقع خروجی برنامه به این شکل خواهد بود:

در آموزش آینده با مباحث تکمیلی String ها همچون نحوه مقایسه دو String با یکدیگر، شمردن تعداد کاراکترهای یک String و همچین تغییر حروف بزرگ به کوچک و بالعکس بحث خواهیم کرد.