گروهی از دانشمندان موفق به تولید رباتی کوچک با بدنی از جنس سیلیکون شده اند که می تواند با استفاده از سلول های ماهیچه قلب یک موش و اسکلتی از جنس طلا، حرکت یک سفره ماهی را در آب تقلید کند. این ربات را باید نتیجه تلفیق علم بیولوژی و رباتیک دانست که می تواند راه را برای تولید رده تازه ای از ربات های «ارگانیک» یا «نیمه زنده» هموار کند.
برای تقلید حرکت، این ربات شناگر مجهز به دو ماهیچه سیلیکونی جهت حرکت باله های خود است. در شرایطی که در بدن یک سفره ماهی زنده ماهیچه ای مجزا برای بالا آوردن باله پس از پایین رفتنش وجود دارد، در این ربات کوچک اسکلت فلزی وظیفه بازگرداندن آن به حالت اولیه را به انجام می رساند. القای فرمان حرکت ماهیچه توسط نور نجام می گیرد و نتیجه آن حرکت ربات در آب است.
این ربات ارگانیک نسبت به نمونه زنده خود بسیار کوچکتر بوده و ساختار اسکلتی به مراتب ساده تری دارد. این طراحی ساده و سبک در کنار مکانیزم حرکتی بسیار خلاقانه می تواند سرآغاز تولید نسل تازه ای از ربات های شناگر زیرآبی شود.
طبق اعلام تیم طراح، ربات بیولوژیک آنها توانسته ۶ روز مداوم بدون توقف شنا کند. به خصوص که مکانیزم محرکه آن از لحاظ کارایی، سرعت و مصرف انرژی بسیار بهینه تر از تمامی نمونه های فعلی است. ضمن این که با تابش الگوی خاصی از نور می توان این سفره ماهی مصنوعی کوچک را از میان موانع عبور داده و به سمت هدفی خاص هدایت کرد.
ربات ارگانیک فعلی کاربرد خاصی ندارد، اما نوآوری های به کار رفته در آن به طور حتم در آینده ربات های شناگر تاثیر مستقیمی خواهد داشت. به مانند همیشه تاریخ علم، باز هم به این نتیجه می رسیم که طبیعت بهترین راهنما و الگو برای توسعه ماشین ها است.
آخرین دیدگاه‌ها